اسم مبارزه برای آزادی و استقلال میهن مان ایران را گذاشتند هزینه! بعد گفتند که برای رسیدن به آزادی، از بین بردن دردها و زخمهای اجتماعی، برای از بین بردن شکنجه، برای رسیدن مردم به خواسته های بر حق و مشروعشان باید هزینه کمتری را پرداخت. خامنه ای که اهل این حرفها و ناز کرشمه ها نبود با لطف فراوان حکم سران فتنه (کروبی و موسوی) را از اعدام به حصر تغییر داد؛ و در خیابانها هم جوانان را با شلیک مستقیم کشت (صانع ژاله، محمد مختاری). باقی ماندگان این جریان سیاسی بعد که دیدند سمبه آغا پر زور است با یک چرخش اساسی جریان کم هزینگی به «بی هزینگی» تبدیل کردند. تمام جریانهای بی هزینه با هم متحد شدند و حاصل این اتحاد روحانی وارد میدان کردند. وارد روند جریانهای بعد از سال 88 و به خصوص بعد از اعدام خیابانی ژاله و مختاری نمی شوم، حزب بی هزینه ها اختگی کامل سیاسی خود را نشان داد و با لیست قاتلان مردم وارد میدان انتخابات شد. آنقدر افراد این لیست شناخته شده بودند که اگر خلخالی و لاجوردی هم زنده بودند، بعید نبود که درمیان آنها باشند. حال بلند گوهای این قاتلان را ببنید که با چه توجیهاتی وارد میدان شده اند. قراراست بین بد وبدتر انتخاب کنند وبرای این شعار تبلیغ می کنند. در بین لابی خارج از کشوری رژیم و محافل استحاله طلب با شعار بی هزینگی افرادی دیده می شوند که می نویسند.
ادامه مقاله را در اینجا بخوانید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر